Podrucje opstine Kolasin uglavnom se pruza na sredisnjem dijelu republike Crne Gore u srednjim i gornjim tokovima rijeka Tare i Morace na ukupnoj povrsini od oko 900 km2. U ovoj opstini ima oko 12.000 stanovnika, a u samom gradu Kolasinu, sredistu opstine, oko 6.000 stanovnika.
Na kolasinskom podrucju susrecu se razliciti oblici reljefa koji ovaj kraj cine jednim od najzivopisnijih i naljepsih na ovom dijelu Balkanskog poluostrva. Ovim podrucjem pruzaju se planinski grebeni Sinjajevine, Bjelasice, Kljuca, Kape moracke itd. Ovo su planine koje obiluju bogatstvom i diverzitetom povrsi, iznad kojih se izdizu vrhovi mahom iznad 2.000 metara nadmorske visine. Medji napoznaijima su Jablanov vrh na Sinjajevini (2203 metara nadmorske visine), Troglava na Bjelasici (2075 metara nadmorske visine), Zekova glava na istoj planini (2116 metara nadmorske visine) i Kapa moracka (2227 metara nadmorske visine).
Za posebno bogatstvo ovog kraja u pogledu prirode pobrinule su se rijeke Tara, Moraca i njihove pritoke, mahom kanjonskog karaktera. Njihova odlika su duboko usjecena korita, i interesantni rijecni tokovi, bogati brzacima i vodopadima. Za ljepotu Tare i njenu kanjonsku dolinu zna se u svjetskim razmjerama. Izvoriste Morace je pod obroncima Javorja, a duzina kanjona od preko 35 kilometara, cija je dubina na pojedinim mjestima i preko 1.000 metara jedna je od najpoznatijih prirodnih odlika ovog kraja. Strme i visoke litice izdizu se iznad brze i hladne Morace cineci dozivljaj putovanja kroz kanjon neopisivo lijepim i jedinstvenim. Od rjecnih kanjona nadrealnom ljepotom istice se i kanjon rijeke Mrtvice koji na duzini od 9 kilometara pruza uzivanje malobrojnim ljudima koji ga tokom godine posjete. Obale rijeke su okomito strme i visoke, a na njima se nalaze brojne endemske biljne vrste u vidu rastinja koje karakterise ovo podrucje. Gotovo donedavno ovo podrucje je bilo nepoznato i nepristupacno, a i danas se do njega stize malo poznatim i jedva prohodnim stazama.
Na planini Trebješu, na visini od 1687 metara nadmorske visine, nalaze se Kapetanovo jezero, i Brnjicko jezero, nevelike, ali lijepe vodene povrsine.
Kolasin se s pravom smatra vazudsnom banjom. Svojim velikim dijelom podrucje opstine se nalazi u granicnoj zoni subtropskog i umjerenog klimatskog pojasa. Ovakav prelazni klimatski tip ogleda se relativno susnim i nesto kracim ljetima. U dolini rijeke Morace osjeca se uticaj Sredozemlja a u velikoj mjeri klimatske osobine ovog kraja uslovljene su nadmorskom visinom zemljista i prisustvom visokih planina koje izoluju strujanja s juga. Jesen je nesto toplija od proljeca, dok kolasinske zime karakterise snijezni pokrivac i izuzetno svjeza, ali rijetko ostra klima. Na visini od 965 metara nadmorske visine sve ovo se spaja u vazdusnu banju koju posjecuju i oni koji traze oporavak i osvjezenje po preporuci ljekara.
Biogradska gora
Jedan od najsjajnijih bisera kada je u pitanju evropski prirodni rezervat svakako je Biogradska gora nedaleko od Kolasina. Rijec je o prasumskoj oblasti na planinskom masivu koji je bogat vodenim povrsinama i endemskim biljnim i zivotinjskim vrstama, pasnjacima, zivopisnim katunima, jednom rijecju neopisivim iskustvom koje oduzima dah. Na svega sat vremena voznje od glavnog crnogorskog grada i uzurbanog nacina zivljenja nalazi se poslednja evropska prasuma u kojoj vrijeme stoji desetljecima. Laka pristupacnost samom parku i svim njegovim krajevima neka budu najbolji poziv da ga posjetite i uzivate u onome sto on ima da vam ponudi. Biogradska gora pod strogom je zastitom drzave jos od nekih ranijih vremena i pored ostala tri nacionalna parka u Crnoj Gori nudi niz sadrzaja koji vas mogu blize upoznati sa istorijom i prirodom ovog kraja, kao i animirati tokom vaseg boravka u njemu. U informativnom centru upravnog centra Biogradska gora u Kolasinu mozete se blize upoznati sa nacionalnim parkom putem dokumentarnog filma, potom saznati nesto vise o flori i fauni parka kao i doci u posjed suvenira, propagandnog materijala, razglednica i sl.
Centralni momenat kompletnog nacionalnog parka jeste fantasticno Biogradsko jezero koje se na povrsini od oko 230.000 m2 nalazi na visini od 1094 metara nadmorske visine. Njegova stalna pritoka Biogradska rijeka kao i njegova periodicna pritoka Lalev potok, zajedno sa Jezersticom, otokom jezera, cine vodeni kompleks izuzetne ljepote. Parkom, izuzetno bogatim vodama dominiraju jos i Pesica jezero na visini od 1820 metara nadmorske visine, i Veliko Sisko jezero na visini od 1660 metara nadmorske visine. Povrsinom manja jezera su Veliko i Malo Ursulovacko jezero i Malo Sisko jezero.
Flora i fauna
Iznad kristalno bistrih i mirnih jezerskih voda uzdize se preko 80 vrsta sumske drvenaste vegetacije. U ovom prasumskom rezervatu zastupljene su sumske zajednice kleke i bora, subalpske bukve sa balkanskim javorom kao i zajednice graba, sasike, jele i divlje ruze. Na podrucju nacionalnog parka i planine Bjelasice na koju se isti nastavlja karaktericna je i brojnost i raznovrsnost flore. Na povrsini koju zauzima nacionalni park i sire, na podrucju kolasinske opstine, nalazi se oko 2.000 biljnih vrsta i podvrsta od cega je ogroman broj endema. Od zakonom zasticenih vrsta tu su lincura (Gentiana lutea), jablan (Trolius europeus), tisa (Taksus baccata), pancicev odoljen (Valeriana pancicii) i brojne druge. Od vrsta karakteristicnih za ovo podrucije tu su jugoslovenski zvoncic (Edraianthus jugoslavicus lakusic), crnogorska petoprsta (Potentilla montenegrina Pant.) i dr.
Kada je u pitanju zivotinjski svijet nacionalnog parka Biogradska gora govorimo o prostoru izuzetne ljepote i bogatstva. Od sisara, u nacionalnom parku i sumama planina koje se uzdizu iznad Kolasina moguce je naci: mrkog medvjeda, jelena, srnu, jazavca, krticu, pa cak i brojne vrste slijepog misa. Preko 200 vrsta ptica od kojih su brojne zasticene vrste registrovano je u nacionalnom parku Biogradska gora. Medju najpoznatijima su: suri orao (aguila shrysaetus), jastreb, kobac, tetrijeb, suska sova, divlja patka i crvendac. Biogradskim jezerom dominira nekoliko vrsta riba: pastrmka, pes (cottus gobia), lipljan (thymulus thymulus) i vladica (hucho hucho). Na prostoru nacionalnog parka moguce je naci i izuzetno rijetku covjeciju ribicu, barsku kornjacu, zabu gatalinku i ostale. Za ljubitelje entomologije cinjenica da se u ovom rezervatu moze naci cak 80 razilicitih vrsta leptira govori dovoljno sama za sebe.
Biogradska gora ima da ponudi i na planu kulturno istorijskog nasledja. Brojni arheoloski lokaliteti, mahom nekropole, i narodno graditeljstvo dominiraju na planu culture biogradskog jezera. Medju njima u zoni nacionalnog parka posebno su poznati Brskovo, Sjerogoste, Macurska groblja i drugi. Objekti narodne arhitekture kakve su kolibe, savardaci i vodenice, izgradjene od drveta i kamena, bice zanimljivi svakom posjetiocu sa strane.